Przyłącze energetyczne

Autorem artykułu jest K. Niegolewski

Mówiąc o przyłączach zwykle ma się na myśli: przyłącze gazowe, przyłącze elektryczne, przyłącze wodociągowe i kanalizacyjne. Podejmując czynności w celu realizacji poszczególnych przyłączy możemy sami załatwiać niezbędne formalności lub zlecić to firmom, które będą je wykonywały.

Początek drogi do podłączenia domu do źródła energii elektrycznej rozpoczyna się od złożenia wniosku o wydania warunków przyłączenia do sieci. Przez warunki przyłączenia należy rozumieć zakres prac projektowo-wykonawczych niezbędnych do przyłączenia wnioskowanego obiektu.

We wnioski należy określić:

- przewidywane zapotrzebowanie mocy,

- orientacyjne roczne zużycie energii,

- spodziewany termin rozpoczęcia jej poboru.

Do wniosku należy dołączyć:

1. Dokument potwierdzający własność działki,

2. Plan zabudowy na mapie lub szkic określający usytuowanie budynku względem istniejących sieci elektroenergetycznych i względem sąsiadów.

Warunki zostaną wydane wciągu 14 dni i będą zawierały następujące informacje:

a) sposób zasilania – z sieci napowietrznej czy kablowej,

b) miejsce przyłączenia do sieci elektroenergetycznej,

c) miejsce zainstalowania licznika i zabezpieczenia głównego,

d) wymagane uzgodnienia z rejonowym zakładem energetycznym.

Wydane warunki ważne są przez 2 lata. Wydane warunki realizowane są po podpisaniu umowy o przyłączenie. Określa ona obowiązki obu stron.

Aby określić moc przyłączeniową musimy oszacować, jakie urządzenia mogą być włączone jednocześnie. Mieszkania z licznikiem 1-fazowym mogą mieć moc przyłączeniową do 5 kW. Domy jednorodzinne licznikiem 3-fazowym minimalna moc przyłączeniowa 25 kW.

Roczne zużycie prądu dla domu bez ogrzewania elektrycznego, przepływowego ogrzewacza wody i bez kuchni elektrycznej 3500 kWh. Natomiast domek o powierzchni do 150 m2, z ogrzewaniem akumulacyjnym, przepływowym ogrzewaczem wody oraz kuchnią elektryczną zużywa rocznie ok. 25000 kWh.

Dalsze czynności są uzależnione od rodzaju przyłącza. W przypadku przyłącza napowietrznego po uzyskaniu warunków przyłączenia wykonuje się przyłącze. Natomiast w przypadku przyłącza kablowego niezbędne jest wykonanie dokumentacji technicznej przyłącza. Możemy to zlecić uprawnionemu elektrykowi, za stosowną opłatą. Dokumentacja musi określać rodzaj przyłącza, miejsce usytuowania złącza, licznika i wymaganych zabezpieczeń oraz projekt instalacji doprowadzającej prąd do domu lub na teren budowy. Przyłącze musi zostać naniesione na mapę geodezyjną działki. Po wykonaniu projektu należy uzyskać potwierdzenie prawidłowego, bezkolizyjnego prowadzenia instalacji w Zakładzie Uzgodnień Dokumentacji.

Przyłącze elektryczne to nic innego jak linia będąca odgałęzieniem w sieci rozdzielczej zasilająca bezpośrednio instalację odbiorcy. Przyłączenie polega na połączeniu miejsca przyłączenia z miejscem dostarczenia energii.

Uwaga!!! Cały proces wykonania przyłącza elektrycznego możemy powierzyć rejonowemu zakładowi elektrycznemu

Wykonanie przyłącza wiąże się z poniesieniem opłaty za przyłączenie. Często opłata dzielona jest na dwie transze. Pierwsza płatna przy ustalenia warunków przyłączenia, a druga po wykonaniu przyłącza.

Najczęściej stosowanym rozwiązaniem jest umieszczenie w granicy działki złącza kablowo-pomiarowego. Jest to skrzynka, w której zamontowany licznik energii elektrycznej oraz zabezpieczenie główne (korki).

Po wykonaniu całej instalacji można wystąpić do zakładu elektrycznego o podłączenie instalacji do sieci energetycznej oraz podpisujemy umowę oświadczeniu usług dystrybucji. Do wniosku dołącza się oświadczenie uprawnionego elektryka o wykonaniu instalacji odbiorczej.

---

K. Niegolewski

http://domwbudowie.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Nowoczesne odwodnienia łazienkowe

Autorem artykułu jest Maciej Kaczor

Artykuł opisuje dlaczego nowoczesne odwodnienia łazienkowe wypierają coraz częściej popularne w Polsce kabiny prysznicowe z typowymi brodzikami. Właściwie to kabiny pozostają bez zmian jednak że rozwiązanie konstrukcyjne ulega całkowitej zmianie oraz innowacji.

Wpusty łazienkowe określane również jako kratki ściekowe, to produkty usuwające wodę, ścieki lub substancje technologiczne z przestrzeni posadzek do instalacji odpływowej. Nie wymagają instalacji brodzika, albowiem zajmują z reguły centralne położenie w kabinie prysznicowej. Są to odwodnienia punktowe bardzo przystępne w montażu oraz instalacji. Pojawiają się też jako odwodnienia liniowe, co zwiększa ich możliwość odbierania wody z obszaru posadzek. Prócz tego wskutek niedużej wysokości całkowitej perfekcyjnie pasują do użycia przy niedużych wylewkach .

Powodem dla którego odchodzi się coraz częściej od kabin łazienkowych jest estetyka i nowoczesny image odwodnień prysznicowych. Wpusty podłogowe produkowane są ze stali nierdzewnej, co powoduje że są łatwe w utrzymaniu higieny oraz wspaniale wyglądają w każdej łazience.

Odwodnienia łazienkowe wypierają coraz częściej kabiny prysznicowe także z powodu ich funkcjonalności. Nie mają progów jak w kabinach prysznicowych które stanowią przeszkodę, przede wszystkim dla ludzi starszych lub inwalidów. Odwodnienia prysznicowe stanowią więc bezprogowe przejście między częścią mokrą łazienki a jej częścią suchą.

Na krajowym rynku pokazały się odwodnienia łazienkowe typu EXCLUSIVE oraz EXCLUSIVE PLUS. Przeznaczone są w miejsca gdzie należy zapewnić bezpieczny odpływ przez odwodnienie z wygładzoną najczęściej szlifowaną lub polerowaną powierzchnią a także wręcz doskonałymi cechami surowca jakim jest stal szlachetna - nierdzewna AISI 304. Typ EXCLUSIVE PLUS prócz tego ma do wyboru różne ruszty blaszane.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Wykładziny dywanowe - instrukcja montażu

Autorem artykułu jest Hubert Napierała

Wykładziny dywanowe są doskonałym rozwiązaniem na uzyskanie nowoczesnej, estetycznej i praktycznej podłogi w biurze, hotelu, restauracji i wielu innych obiektach użyteczności publicznej. Jak prawidłowo powinna być zamontowana wykładzina dywanowa dowiedzą się Państwo z poniższej "instrukcji montażu wykładzin dywanowych".

Przygotowanie podłoża

Wykonawca ma obowiązek dopilnowania, aby wykładzina była ułożona na podłożu spełniającym warunki techniczne. Muszą być przestrzegane lokalne przepisy i normy budowlane.

Podłoże powinno być gładkie, wytrzymałe, równe, suche, spoiste. Wilgotność nie powinna przekraczać 2% w przypadku podłoży cementowych; 0,5% w przypadku gipsowych.

Przy podłożach starych ewentualne pozostałości chemii budowlanej, impregnatów, itp. mogą powodować odbarwienia na wykładzinie. Najlepszym rozwiązaniem jest wyrównanie podłoża masami wygładzającymi.

Ogrzewanie podłogowe

Większość wykładzin jest przystosowana do układania na podłogach ogrzewanych. Należy pamiętać, aby maksymalna temperatura nie przekraczała 30 st. C. Ogrzewanie powinno być uruchamiane stopniowo, w kilku etapach.

Cięcie i przygotowanie wykładziny do klejenia

Wykonawca ma obowiązek sprawdzić, czy dostarczona wykładzina pochodzi z jednej serii, szczególnie jeśli ma być układana w tym samym pomieszczeniu. Leżące obok siebie arkusze wykładziny (rolki) należy układać w tym samym kierunku. W specyficznych przypadkach wykładzin ze wzorem arkusze należy odwrócić.

W przypadku płytek dywanowych należy zwrócić uwagę na strzałki kierunkowe drukowane na spodzie płytek. Odpowiednie piktogramy dopuszczają lub nie układanie płytek w jednym kierunku lub z możliwym obróceniem.

Ponadto, płytki dywanowe przed układaniem i docinaniem powinny być aklimatyzowane do temperatury pomieszczenia (temperatura pokojowa).

Do cięcia wykładzin dywanowych zalecane są noże z zakrzywionym ostrzem, specjalne noże pchane lub przycinaki. Źle wykonanie cięcie może powodować prucie się nitek. Łączenia przygotować tnąc wykładzinę przez dwa nałożone na siebie arkusze.

Docinanie płytek dywanowych wykonuje się po rozplanowaniu ich ułożenia począwszy od środka pomieszczenia. Docinane płytki powinny być układane przy ścianie i mieć szerokość nie mniejszą niż 15 cm.

Klejenie i mocowanie wykładziny

Wykładziny dywanowe w rolce
Należy stosować klej do wykładziny dywanowej (tekstylnej). Klejenie należy przeprowadzić zgodnie z instrukcją producenta kleju. Po rozłożeniu przyciętej wykładziny należy zwinąć ją do połowy wzdłuż a następnie rozprowadzić klej za pomocą pacy ząbkowanej w zalecanym rozmiarze, tak, aby zapewnić odpowiednią jego ilość. Wykładzina powinna być klejona pod całą powierzchnią. Po wstępnym przeschnięciu kleju mocno docisnąć wykładzinę do podłoża. Następnie kleić drugą połowę arkusza.

Wykładziny dywanowe w płytce
Do instalacji płytek dywanowych stosuje się płyn mocujący lub żel antypoślizgowy rozprowadzane po podłożu wałkiem malarskim. Zużycie oscyluje w granicach 0,01 kg/m2. Należy przestrzegać instrukcji producenta żelu.

Uwagi dodatkowe

W przypadku wykładzin o runie welurowym możliwe jest wystąpienie wrażenia różnych odcieni wykładzin z jednej serii. Spowodowane to jest zagnieceniami włókiem podczas transportu i zanika po kilku tygodniach. Naturalną cechą takich wykładzin jest cieniowanie runa, co nie stanowi ich wady.

Ewentualne widoczne łączenia między płytkami dywanowymi powinny zaniknąć po kilku dniach użytkowania, kiedy runo z sąsiadujących płyt zajdzie na siebie.

---

Ampel Wykładziny obiektowe
Wykładziny dywanowe, wykładziny pcv

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Rodzaje pomp ciepła

Autorem artykułu jest Tomasz Lipski

W zależności od tego jakim dolnym źródłem dysponujemy i jakiej wielkości działkę posiadamy, musimy wybrać odpowiedni rodzaj pompy ciepła. Zapoznaj się z wszystkimi rodzajami pomp ciepła i wybierz najefektywniejszą pompę dla Ciebie.

Rodzaje pomp ciepła zależą od dolnego źródła, które dostarcza nam ciepło. Dolnym źródłem może być:

Grunt: kolektor ciepła poziomy lub pionowy

Woda: studnia

Powietrze

Odbiornikiem ciepła dostarczanego z dolnego źródła jest najczęściej woda, która jest kierowana z pompy ciepła do górnego źródła, czyli grzejników lub ogrzewania podłogowego. Każdy rodzaj dolnego źródła wymaga zastosowania odpowiedniej pompy ciepła. Istnieją też pompy ciepła, które są w stanie współpracować także z różnymi dolnymi źródłami, na przykład zarówno z kolektorami gruntowymi jak i studnią.

Wybierając pompę ciepła trzeba zwrócić uwagę na jej nazwę, która odzwierciedla zarówno dolne źródło jak i nośnika ciepła do górnego źródła:

Pompy ciepła grunt–woda

Pompy ciepła woda–woda

Pompy ciepła powietrze–woda

W systemie wentylacji mechanicznej z rekuperacją występują też pompy ciepła dogrzewające powietrze. Takie pompy zwane są pompami ciepła na powietrze wentylacyjne wywiewne, czyli z układem powietrze–powietrze.

Pompy ciepła grunt–woda

Z gruntu ciepło pobierane jest na dwa sposoby:

1) Kolektor poziomy

Kolektor poziomy wymaga dużej działki oraz gruntu o wysokiej zawartości wody, iż jest on montowany ok. 2m pod powierzchnią ziemi, tuż poniżej głębokości gdzie grunt już nie przemarza. Na tej głębokości rury polietylenowe są zakopywane w odstępach ok. 80-100cm od siebie. W obiegu zamkniętym rur krąży niezamarzający płyn (alkohol lub glikol) odbierający ciepło z gruntu przekazując je do pompy ciepła. Kolektor poziomy nie może znajdować się pod budynkiem i nie może być oddzielony od atmosfery żadną szczelną nawierzchnią, np. asfaltową lub betonową. Konieczna jest możliwość przeciekania wody opadowej do kolektora poziomego.

2) Kolektor pionowy

Kolektor pionowy jest też zwany sondami pionowymi. Są to głębokie odwierty w głąb ziemi, których zaletą jest bardzo małe zapotrzebowanie przestrzeni na działce i zatem możliwość go instalacji na małych działkach w pobliżu miast, gdzie ceny gruntów są wysokie. Kolektory pionowe to rury z tworzywa sztucznego umieszczone w pionowych odwiertach, których ilość i głębokość ściśle zależy od mocy grzewczej pompy ciepła. W zamkniętym obiegu kolektora pionowego krąży niezamarzający płyn, odbierający ciepło z gruntu oraz wód podziemnych przekazując je do pompy ciepła. W tak głębokich partiach gruntu, zgromadzone ciepło utrzymuje stałą temperaturę przez cały rok i nie podlega ono zmianom atmosferycznym, które panują na powierzchni ziemi. Kolektory pionowe nie wykorzystują wód gruntowych, więc ich poziom się nie zmienia.

Pompy ciepła woda–woda

Pompy ciepła woda–woda wykorzystują wodę głębinową jako źródło dolne do odbierania ciepła. System z dolnym źródłem wody składa się z dwóch studni:

1) Studnia czerpalna: w tej studni zainstalowana jest pompa głębinowa

2) Studnia zrzutowa: w tą studnię trafia woda zrzutowa do chłodzenia

Studnie muszą znajdować się w minimalnej odległości 15m od siebie.

Warunkiem zastosowania studni głębinowych jest odpowiednia pojemność ujęcia wodnego i stopień jego wydajności oraz właściwy skład fizykochemiczny wody.

Pompy ciepła wykorzystujące wodę gruntową w układzie mają najwyższe współczynniki efektywności, ponieważ temperatura dolnego źródła ciepła wynosi przez cały rok około 7-12 ºC.

Pompy ciepła woda–woda dobrze też współpracują z powierzchniowymi zbiornikami wody. Są to jeziora lub stawy o dużej powierzchni i głębokości ok. 3m. W takich otwartych zbiornikach, na głębokości poniżej 2m, utrzymuje się stała temperatura o wysokości ok. 4 ºC.

Na dnie zbiornika wody układa się pętle rur polietylenowych, które odbierają ciepło w taki sam sposób jak poziome kolektory gruntowe.

Pompy ciepła powietrze–woda

Pompy ciepła powietrze–woda są stosowane na działkach na których nie można stosować systemu gruntowego lub wodnego. Pompa ciepła czerpiąca ciepło z powietrza zewnętrznego nie zawsze jest w stanie pokryć zapotrzebowanie na ciepło przez cały rok. Przy bardzo niskich temperaturach zimą pompa ciepła na powietrze musi być uzupełniona innym źródłem ciepła, np. kotłem elektrycznym, gazowym lub olejowym.

Pompy ciepła powietrze–woda są najczęściej stosowane w już istniejących kotłowniach, tak aby zmniejszyć koszty ogrzewania ale nie są one wystarczające aby całorocznie pokryć zapotrzebowanie ciepła w budynku.

---

Porównaj pompy ciepła

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Projektant wnętrz-amator? Czemu nie!

Autorem artykułu jest Tomasz Galicki

Coraz więcej osób odkrywa w sobie smykałkę do aranżacji wnętrz. Nie jest to jednak uprawianie sztuki dla sztuki, ich projektów nie powstydziłby się nawet architekt wnętrz z kilkuletnim doświadczeniem. Jak to się dzieje, że samouk osiąga takie „sukcesy”?

Dobrym sposobem na rozpoczęcie przygody z aranżacją wnętrz jest prenumerata czasopism wnętrzarskich. Obecnie na rynku istnieje ich kilkanaście i nie należy mylić ich z pseudo poradami dostępnymi w tygodnikach dla zapracowanych gospodyń domowych. Świetnymi i poczytnymi magazynami są między innymi Vox designe, Green 2, Dom i wnętrze, czy Cztery kąty. Zawierają one rzetelne artykuły o aranżacji wnętrz, wzornictwie przemysłowym i nowoczesnym designie – pozycja obowiązkowa dla kogoś, kto chce wczuć się w klimat wystroju wnętrz. Musimy jednak pamiętać, że czasopisma dość szybko się dezaktualizują, zwłaszcza, że co chwilę „na salony” wkraczają nowe trendy.

Aby być zawsze na czasie najlepiej korzystać z internetu. W sieci jest pełno stron zrzeszających ludzi zajmujących się aranżacją i projektowaniem wnętrz, w tym zarówno profesjonalistów, jak i amatorów. Portale pełne są porad, gotowych projektów i pomysłów na urządzenie zarówno biurowych jak i mieszkalnych wnętrz. To też doskonała okazja do „podpytania” ekspertów i przetarcia pierwszych szlaków.

Oczywiście mówiąc o projektowaniu wnętrz, mamy na myśli, przynajmniej na początku aranżację własnego wnętrza. To właśnie na nim najbezpieczniej jest próbować, sugerując się oczywiście wskazówkami ekspertów i amatorów. Z czasem swoją „działalność” można rozszerzyć na znajomych. Na początku dość nieśmiało, dokładając jedynie dodatków, które odmienią wnętrze, potem coraz odważniej z radykalnymi zmianami takimi jak kolory ścian i mebli włącznie.

Swoimi dokonaniami można dzielić się również na forum Leroy Merlin. Jeśli zyskamy zaufanie, naszych rad będą słuchać zupełnie „zagubieni”. Istnieją specjalne działy, w których dzieją się rzeczy niezwykłe. Metamorfozy wnętrz są tak znaczne, że nikt nie pomyślałby, że tak naprawdę samouk z wnętrza smutnego i szarego, wyczaruje pełną życia przestrzeń, pełną nasyconych barw i specyficznego klimatu.

Wystarczy odrobina determinacji i wyczucia smaku, aby móc tworzyć rzeczy, wydawać by się mogło niemożliwe. Aranżacja wnętrz nie jest łatwa, jednak jeśli ktoś „czuje ten klimat” z pewnością się w niej odnajdzie, a efekty pracy okazać się mogą naprawdę zdumiewające. Warto więc próbować.

---

T.G.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Okna do domu - Sześć mocnych argumentów

Autorem artykułu jest Marek Chwil

Ten krótki artykuł ma na celu zwrócenie uwagi na sześć ważnych rzeczy któe należy sprawdzić przed zakupem stolarki okiennej z pcv do naszego domu.

Jest kilka bardzo ważnych rzeczy na które rzadko zwraca się uwagę przy zakupie okna pcv, patrząc raczej na jego estetykę niż walory użytkowe. Postaram się dokładnie opisać te cechy produktu które wpływają na jego długowieczność i niezawodność na długie lata.

Pierwszym argumentem jest trwałość. Na tą cechę ma wpływ tzw klasa profili. Rozróżniamy kilka klas, najczęściej spotykane to klasy B,C oraz najrzadziej A. Najwyższą klasą jest oczywiście klasa A. Charakteryzuje się ona tym że ścianki zewnętrzne mają grubość minimum 2,8mm oraz posiada ścianki wewnętrzne odpowiednio grubsze w odpowiednich rozstawach równomiernie rozłożone. Naroża okienne profili klasy A są mocniejsze o 20% od profili klasy B nie wspominając profili innych klas. Ma to wpływ na późniejsze "osiadanie" okna, pękanie zgrzewów, konieczność jego regulacji i w konsekwencji wymiany.

Po drugie - okna powinny być mocne. Przy dość silnych podmuchach wiatru w naszym klimacie okna powinny spełniać odpowiednie standardy odporności na obciążenie wiatru. Ma to wpływ na późniejszą szczelność okna, oraz wianie na styku ramy ze skrzydłem. Idealnym wyborem jest wybór okien w klasie odporności na obciążenie wiatrem nie niższej niż C5. Okno takie potrafi sprostać naporowi wiatru wiejącemu z prędkością 150km/h.

Trzecia rzecz to bezpieczeństwo. Odporność antywłamaniowa mierzona w klasach WK od 1 do 3. Do domów rodzinnych idealnym rozwiązaniem jest klasa antywłamaniowości WK2. Ponadto duży wpływ na bezpieczeństwo ma stal użyta w ramie - czy jest ona otwarta czy zamknięta. W przypadku stali otwartej wkręty mocowane są do plastiku a więc nie mają one dużej trwałości, stal powinna być zamknięta. Dodatkowym atutem jest zabezpieczenie szyby przed wyważeniem.

Argument czwarty - Odporność użytkowa. Mierzona w klasach wytrzymałości użytkowej. Do domów mieszkalnych idealną klasą w naszych warunkach jest klasa 2. Okna takie wytrzymują 10 000 cykli otwierania i zamykania (testowane laboratoryjnie), co jest ilością w pełni wystarczającą. Warto także zapytać producenta o Systemowe Świadectwo Techniczne jako dowód wykonania wyżej wymienionych badań.

5. Stabilność. O wytrzymałości mechanicznej konstrukcji świadczą odpowiednie klasy od 1 do 4. Najwyższą klasą jest oczywiście klasa 4. Jeżeli okna mają być "długowieczne" warto zadbać aby ta cecha była podparta klasą wytrzymałości najlepiej czwartą..

Po szóste - Wiarygodność. Przed zakupem stolarki warto sprawdzić czy producent posiada wszelkie aprobaty oraz certyfikaty i badania pozwalające na obrót stolarką w Polsce i krajach Unii Europejskiej - tzw znak CE. Jeżeli mają być to okna energooszczędne należy poprosić producenta o wyniki badań na współczynnik przenikania ciepła dla całego okna, w przeciwnym razie nie będziemy do końca pewni czy nasze okno jest ciepłe czy nie.

Mam nadzieję że te argumenty często lekceważone przy zakupie stolarki pomogą przyszłym nabywcą stolarki podjąć dobry wybór i cieszyć się swoją stolarką na długie lata oraz podniosą świadomość konsumencką. Pamiętajmy, nie liczy się tylko cena!

---

Artykuł autorstwa Marka Chwil, kopiowanie i rozpowszechnianie bez zgody zabronione.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Podłoża pod płytki gresowe

Autorem artykułu jest Zbyszek Jarząb

Płytki gresowe przyklejamy za pomocą odpowiednio dobranej zaprawy klejowej. Zaprawę nanosimy tak zwanym „grzebieniem" na podłoże, oraz równomiernie na powierzchnie płytki - wówczas mamy pewność, że płytki będą dobrze przyklejone i nie powstaną przestrzenie powietrza w warstwie kleju.

Płytki gresowe przyklejamy za pomocą odpowiednio dobranej zaprawy klejowej. Zaprawę nanosimy tak zwanym „grzebieniem" na podłoże, oraz równomiernie na powierzchnie płytki - wówczas mamy pewność, że płytki będą dobrze przyklejone i nie powstaną przestrzenie powietrza w warstwie kleju. Następnie należy wypełnić przestrzeń między płytkami wcześniej wspomnianą zaprawą do fug, czyli wykonać czynność zwaną spoinowaniem. Układanie glazury w pomieszczeniach mieszkalnych należy zacząć od przygotowania ścian i podłogi, usuną zalegający kurz, brud oraz pozbyć się starych powłok. Sugerując się sprawdzonymi metodami, dobrze jest zgruntować podłoże, podobnie jak w przypadku malowania ścian. Następnie dobieramy odpowiedni podkład pod kątem chłonności powierzchni. Podłoża chłonne takie jak cement, tynki, mur ceglany czy płyty gipsowo-cementowe gruntujemy podkładem penetrującym. Jeśli nasze ściany są gipsowo-kartonowe, stosujemy specjalnie do nich przygotowany podkład na podłoża gipsowe. Nierzadko, zwłaszcza w starszych budynkach, ściany czy podłogi są bardzo nierówne. Produkty do wyrównywania są jednymi z ważniejszych przy układaniu płytek i nie należy lekceważyć ich znaczenia. W obecnych czasach płytki ceramiczne czy płytki gresowe są najpopularniejszym i najbardziej stosowalnym materiałem wykańczania powierzchni w naszych mieszkaniach. Biorąc pod uwagę stopień twardości, nasiąkliwość i ścieralność możemy wyróżnić płytki ścienne i podłogowe. Do wyboru mamy płytki Opoczno, płytki Paradyż, Płytki Tubądzin. Możemy także wybierać między klinkierem, mozaiką różnice tkwią we właściwościach materiałów orz ich wzorach. Klinkier szkliwiony natomiast to bardzo twardy materiał o wysokich parametrach technicznych. Występuje w różnych kolorach i rustykalnej powierzchni. Stosowany na ścianach i podłogach. Płytki gresowe porcelanowe to płytki wykonane z drobno zmielonego kwarcu, skaleni, kaolinu. Są jednorodne w swojej strukturze, twarde, odporne na ścieranie, plamienie i działanie środków chemicznych. Mogą być szkliwione, a dodatkowo również polerowane. Dobre na podłogi, jak i na ściany. Coraz częściej do kafelków możemy dobrać listwy dekoracyjne i dekory. W przypadku układania glazury bardzo ważne jest podłoże. Warto zadbać by było równe i mocne. Będziemy mieli wówczas pewność, że płytki podłogowe będą się mocno trzymały. Do wzmocnienia tynków stosuje się specjalne grunty (najlepiej tej samej firmy co klej użyty do klejenia płytek). W przypadku, kiedy glazurę kleimy na płytach gipsowo-kartonowych pokrywamy je najpierw folią w płynie. Dodatkowo zabezpieczy je przed wilgocią. Wybór kleju zależny jest od podłoża na jakim będzie układana glazura. Przed przystąpieniem do klejenia płytek trzeba wymierzyć ich rozmieszczenie na ścianie. Do łazienek najlepiej stosować płytki łazienkowe I klasy, które powinno się stosować w pomieszczeniach o małym natężeniu ruchu, do których nie ma bezpośredniego dostępu z zewnątrz. Sytuacja podobna jest przy wyborze płytek do naszej kuchni. Płytki kuchenne przedewszystkim powinny być odporne na wysokie temperatury. Warto jednak zaznaczyć iż tak naprawdę wybór płytek do łazienki, kuchni czy płytek podłogowych to bardziej sprawa gustu niż zaleceń technicznych. Obecnie nawet płytki z materiałów chłonnych nie są problemem, gdyż na rynku dostępne są specjalne impregnaty do zabezpieczania takich powierzchni. Należy tylko pamiętać o tym, żeby płytek ściennych nie układać na podłodze.

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl